імби́рний – прикметник | ||||
відмінок | однина | множина | ||
чол. р. | жін. р. | сер. р. | ||
називний | імби́рний | імби́рна | імби́рне | імби́рні |
родовий | імби́рного | імби́рної | імби́рного | імби́рних |
давальний | імби́рному | імби́рній | імби́рному | імби́рним |
знахідний | імби́рний | імби́рну | імби́рне | імби́рні |
орудний | імби́рним | імби́рною | імби́рним | імби́рними |
місцевий | на/в імби́рному, імби́рнім | на/в імби́рній | на/в імби́рному, імби́рнім | на/в імби́рних |