блі́до-голуби́й – прикметник | ||||
відмінок | однина | множина | ||
чол. р. | жін. р. | сер. р. | ||
називний | блі́до-голуби́й | блі́до-голуба́ | блі́до-голубе́ | блі́до-голубі́ |
родовий | блі́до-голубо́го | блі́до-голубо́ї | блі́до-голубо́го | блі́до-голуби́х |
давальний | блі́до-голубо́му | блі́до-голубі́й | блі́до-голубо́му | блі́до-голуби́м |
знахідний | блі́до-голуби́й, блі́до-голубо́го | блі́до-голубу́ | блі́до-голубе́ | блі́до-голубі́, блі́до-голуби́х |
орудний | блі́до-голуби́м | блі́до-голубо́ю | блі́до-голуби́м | блі́до-голуби́ми |
місцевий | на/у блі́до-голубо́му, блі́до-голубі́м | на/у блі́до-голубі́й | на/у блі́до-голубо́му, блі́до-голубі́м | на/у блі́до-голуби́х |