сліпоглухи́й – прикметник | ||||
відмінок | однина | множина | ||
чол. р. | жін. р. | сер. р. | ||
називний | сліпоглухи́й | сліпоглуха́ | сліпоглухе́ | сліпоглухі́ |
родовий | сліпоглухо́го | сліпоглухо́ї | сліпоглухо́го | сліпоглухи́х |
давальний | сліпоглухо́му | сліпоглухі́й | сліпоглухо́му | сліпоглухи́м |
знахідний | сліпоглухи́й, сліпоглухо́го | сліпоглуху́ | сліпоглухе́ | сліпоглухі́, сліпоглухи́х |
орудний | сліпоглухи́м | сліпоглухо́ю | сліпоглухи́м | сліпоглухи́ми |
місцевий | на/у сліпоглухо́му, сліпоглухі́м | на/у сліпоглухі́й | на/у сліпоглухо́му, сліпоглухі́м | на/у сліпоглухи́х |