відчайду́шний – прикметник | ||||
відмінок | однина | множина | ||
чол. р. | жін. р. | сер. р. | ||
називний | відчайду́шний | відчайду́шна | відчайду́шне | відчайду́шні |
родовий | відчайду́шного | відчайду́шної | відчайду́шного | відчайду́шних |
давальний | відчайду́шному | відчайду́шній | відчайду́шному | відчайду́шним |
знахідний | відчайду́шний, відчайду́шного | відчайду́шну | відчайду́шне | відчайду́шні, відчайду́шних |
орудний | відчайду́шним | відчайду́шною | відчайду́шним | відчайду́шними |
місцевий | на/у відчайду́шному, відчайду́шнім | на/у відчайду́шній | на/у відчайду́шному, відчайду́шнім | на/у відчайду́шних |