голоре́брий – прикметник | ||||
відмінок | однина | множина | ||
чол. р. | жін. р. | сер. р. | ||
називний | голоре́брий | голоре́бра | голоре́бре | голоре́брі |
родовий | голоре́брого | голоре́брої | голоре́брого | голоре́брих |
давальний | голоре́брому | голоре́брій | голоре́брому | голоре́брим |
знахідний | голоре́брий, голоре́брого | голоре́бру | голоре́бре | голоре́брі, голоре́брих |
орудний | голоре́брим | голоре́брою | голоре́брим | голоре́брими |
місцевий | на/у голоре́брому, голоре́брім | на/у голоре́брій | на/у голоре́брому, голоре́брім | на/у голоре́брих |
[розм.] |