асертори́чний – прикметник | ||||
відмінок | однина | множина | ||
чол. р. | жін. р. | сер. р. | ||
називний | асертори́чний | асертори́чна | асертори́чне | асертори́чні |
родовий | асертори́чного | асертори́чної | асертори́чного | асертори́чних |
давальний | асертори́чному | асертори́чній | асертори́чному | асертори́чним |
знахідний | асертори́чний, асертори́чного | асертори́чну | асертори́чне | асертори́чні, асертори́чних |
орудний | асертори́чним | асертори́чною | асертори́чним | асертори́чними |
місцевий | на/в асертори́чному, асертори́чнім | на/в асертори́чній | на/в асертори́чному, асертори́чнім | на/в асертори́чних |