білоро́гий – прикметник | ||||
відмінок | однина | множина | ||
чол. р. | жін. р. | сер. р. | ||
називний | білоро́гий | білоро́га | білоро́ге | білоро́гі |
родовий | білоро́гого | білоро́гої | білоро́гого | білоро́гих |
давальний | білоро́гому | білоро́гій | білоро́гому | білоро́гим |
знахідний | білоро́гий, білоро́гого | білоро́гу | білоро́ге | білоро́гі, білоро́гих |
орудний | білоро́гим | білоро́гою | білоро́гим | білоро́гими |
місцевий | на/у білоро́гому, білоро́гім | на/у білоро́гій | на/у білоро́гому, білоро́гім | на/у білоро́гих |