в’я́жучий – прикметник | ||||
відмінок | однина | множина | ||
чол. р. | жін. р. | сер. р. | ||
називний | в’я́жучий | в’я́жуча | в’я́жуче | в’я́жучі |
родовий | в’я́жучого | в’я́жучої | в’я́жучого | в’я́жучих |
давальний | в’я́жучому | в’я́жучій | в’я́жучому | в’я́жучим |
знахідний | в’я́жучий, в’я́жучого | в’я́жучу | в’я́жуче | в’я́жучі, в’я́жучих |
орудний | в’я́жучим | в’я́жучою | в’я́жучим | в’я́жучими |
місцевий | на/у в’я́жучому, в’я́жучім | на/у в’я́жучій | на/у в’я́жучому, в’я́жучім | на/у в’я́жучих |