утя́мити – дієслово доконаного виду | ||
Інфінітив | утя́мити | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | утя́ммо | |
2 особа | утя́м | утя́мте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | утя́млю | утя́мимо, утя́мим |
2 особа | утя́миш | утя́мите |
3 особа | утя́мить | утя́млять |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | утя́мив | утя́мили |
жін.р. | утя́мила | |
сер.р. | утя́мило | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
Безособова форма | ||
Дієприслівник | ||
утя́мивши |