євроінтеграці́йний – прикметник | ||||
відмінок | однина | множина | ||
чол. р. | жін. р. | сер. р. | ||
називний | євроінтеграці́йний | євроінтеграці́йна | євроінтеграці́йне | євроінтеграці́йні |
родовий | євроінтеграці́йного | євроінтеграці́йної | євроінтеграці́йного | євроінтеграці́йних |
давальний | євроінтеграці́йному | євроінтеграці́йній | євроінтеграці́йному | євроінтеграці́йним |
знахідний | євроінтеграці́йний | євроінтеграці́йну | євроінтеграці́йне | євроінтеграці́йні |
орудний | євроінтеграці́йним | євроінтеграці́йною | євроінтеграці́йним | євроінтеграці́йними |
місцевий | на/в євроінтеграці́йному, євроінтеграці́йнім | на/в євроінтеграці́йній | на/в євроінтеграці́йному, євроінтеграці́йнім | на/в євроінтеграці́йних |