дурноголо́вий – прикметник | ||||
відмінок | однина | множина | ||
чол. р. | жін. р. | сер. р. | ||
називний | дурноголо́вий | дурноголо́ва | дурноголо́ве | дурноголо́ві |
родовий | дурноголо́вого | дурноголо́вої | дурноголо́вого | дурноголо́вих |
давальний | дурноголо́вому | дурноголо́вій | дурноголо́вому | дурноголо́вим |
знахідний | дурноголо́вий, дурноголо́вого | дурноголо́ву | дурноголо́ве | дурноголо́ві, дурноголо́вих |
орудний | дурноголо́вим | дурноголо́вою | дурноголо́вим | дурноголо́вими |
місцевий | на/у дурноголо́вому, дурноголо́вім | на/у дурноголо́вій | на/у дурноголо́вому, дурноголо́вім | на/у дурноголо́вих |
[розм.] |