поло́гий – прикметник | ||||
відмінок | однина | множина | ||
чол. р. | жін. р. | сер. р. | ||
називний | поло́гий | поло́га | поло́ге | поло́гі |
родовий | поло́гого | поло́гої | поло́гого | поло́гих |
давальний | поло́гому | поло́гій | поло́гому | поло́гим |
знахідний | поло́гий | поло́гу | поло́ге | поло́гі |
орудний | поло́гим | поло́гою | поло́гим | поло́гими |
місцевий | на/у поло́гому, поло́гім | на/у поло́гій | на/у поло́гому, поло́гім | на/у поло́гих |