буйночу́бий – прикметник | ||||
відмінок | однина | множина | ||
чол. р. | жін. р. | сер. р. | ||
називний | буйночу́бий | буйночу́ба | буйночу́бе | буйночу́бі |
родовий | буйночу́бого | буйночу́бої | буйночу́бого | буйночу́бих |
давальний | буйночу́бому | буйночу́бій | буйночу́бому | буйночу́бим |
знахідний | буйночу́бого, буйночу́бий | буйночу́бу | буйночу́бе | буйночу́бих, буйночу́бі |
орудний | буйночу́бим | буйночу́бою | буйночу́бим | буйночу́бими |
місцевий | на/у буйночу́бому, буйночу́бім | на/у буйночу́бій | на/у буйночу́бому, буйночу́бім | на/у буйночу́бих |
[рідко] |