від’юстирува́ти – дієслово доконаного виду | ||
Інфінітив | від’юстирува́ти | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | від’юстиру́ймо | |
2 особа | від’юстиру́й | від’юстиру́йте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | від’юстиру́ю | від’юстиру́ємо, від’юстиру́єм |
2 особа | від’юстиру́єш | від’юстиру́єте |
3 особа | від’юстиру́є | від’юстиру́ють |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | від’юстирува́в | від’юстирува́ли |
жін.р. | від’юстирува́ла | |
сер.р. | від’юстирува́ло | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
від’юстиро́ваний | ||
Безособова форма | ||
від’юстиро́вано | ||
Дієприслівник | ||
від’юстирува́вши |